یک اظهار نظر کافی بود تا همه چیز به هم بریزد. مصطفی زارعی، رئیس کمیته صدور مجوز حرفهای فوتبال ایران از ماده۱۲ آییننامه صدور مجوز باشگاهی گفت و ناگهان همه چیز به هم ریخت. مصاحبه پشت مصاحبه و تفسیر پشت تفسیر از سوی کسانی که با حرفهای زارعی فعالیتشان در رشتههایی غیرفوتبالی غیرقانونی تلقی میشد و نمیتوانستند مجوز حرفهای دریافت کنند. روز شنبه بود که زارعی گفت: «ساختار مدیریتی، حقوقی و مالی باشگاه باید بهطور کامل با استانداردهای کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC) همخوان باشد و از آنجا که فعالیت در رشتههای متعدد باعث تداخل در شفافیت مالی، پراکندگی منابع و عدمامکان نظارت تخصصی میشود، باشگاههای متقاضی مجوز حرفهای حق تیمداری یا اداره رشته ورزشی دیگری غیر از فوتبال را ندارند.»
خب بلافاصله واکنشها شروع شد، هر کسی از ظن خود ماده ۱۲ آییننامه صدور وجوز باشگاهی را تفسیر میکرد و هر کسی به نفع خود قانون را توضیح میداد، اما حالا که کار به اینجا رسیده این سؤال تکراری و مهم که سالهاست مطرح است، دوباره در ذهنها شکل گرفته که اصولاً فوتبال ایران با چه زیرساخت و ساختاری مجوز حرفهای بودن دریافت میکند؟
سالهاست همه میدانیم باشگاههای همیشه بدهکار فوتبال ایران با پروندهسازی، سندسازی، لابیگری و مخفیکاری مجوز حرفهای دریافت میکنند و اگر کنفدراسیون فوتبال آسیا سرو صاحب درست و حسابی و اقتدار داشته باشد، اصلاً فوتبال ایران را حرفهای حساب نمیکند. خب حالا هم همه خوب میدانیم که مثلاً بودجه تیم هندبال سپاهان از همان جایی تأمین میشود که بودجه فوتبالش میرسد یا اینکه تیم بسکتبال ذوبآهن ردیف بودجهاش همانی است که تیم فوتبالش هم در آن است. استقلال هم که اوضاعش مثل روز روشن است؛ هلدینگ خلیجفارس فعلاً پول پتروشیمی متعلق به مردم را سرازیر کرده به سمت تیمداری در رشتههای مختلف بدون اینکه تفکیکی قائل شده باشد، یعنی بسکتبال، کشتی، دوچرخهسواری و فوتبال همه دست در یک جیب دارند که آن هم جیب مردم است.
حالا یک نفر پیدا شده قانون را به صورت درست قرائت کرده، البته آنها که متضرر میشوند، میگویند این بنده خدا قانون را درست قرائت نکرده، با این حال ظاهراً جناب زارعی یادش رفته که ما سالهاست در حال دور زدن بندهای مختلف قانون صدور مجوز حرفهای برای باشگاهها هستیم، این یکی هم رویش. نکته جالب ماجرا تکاپوی عجیب فوتبالیها در این ماجرا و حمایت از تیمداری در رشتههای دیگر بود. ظاهراً عایدی و سودی که به جیب آقایان سرازیر شده خیلی چرب و چیلی بوده که وقتی یک نفر چوب را بالا برد، همه دادشان درآمد که نزن!
خلاصه مطلب اینکه باشگاهداری راه و رسم خودش را دارد. باشگاهداری حرفهای هم مزید بر علت است، اما خیال آقایان مثلاً باشگاهدار فوتبال راحت راحت راحت باشد. درست مثل تمام سالهای گذشته که با تخلف و پروندهسازی برایتان مجوز حرفهای بودن صادر شد تا بیتالمال را تاراج کنید، ماده ۱۲ آییننامه صدور مجوز باشگاهی هم نمیتواند مانع کارتان شود، به هر حال فوتبال ایران طی تمام این سالها چم و خم و راههای دورزدن قانون را خوب یاد گرفته و AFC هم با وجود تمام ادعاهایش اینقدر بیسر و صاحب است که فریب حرفهایبودن ما را بخورد، پس با خیال راحت به تیمهایتان برسید و برای فوتبالتان مجوز حرفهای بودن بگیرید و البته بعد بروید در آسیا آبروی ورزش ایران را ببرید.
